Literatura para mulleres?

Pasa o tempo pero hai pequenas cousas inmutables que fan un dano non capaz de contabilizar. Por que non erradicar dunha vez por todas esas pequenas barreiras que seguen a falar do feminino e masculino como contrarios? Por exemplo, por que non deixar de  diferencias entre literatura para mulleres e literatura para homes?

Quizais haxa xente que pense que isto xa non existe, que é cousa do pasado, pero non é tal. As nenas cando comezan a ler poñenselle nas mans contos de princesas, de rapazas con superpoderes, con amigas que corren aventuras todas elas recargadas con demasiados rasgos de muller adulta, co que sen querelo se van identificando; mentres aos nenos se lles facilitan libros de aventuras, historias cheas de piratas, detectives, ou da pandilla de amigos que demostran o compañeirismo polos outros para salvarse, pero representados por nenos que non deixan nunca de ser nenos. Realmente é necesaria este diferencia?

Cando medramos e gozamos da liberdade para escoller as historias que caerán nas nosas mans, o noso pasado literario pode xogarnos unha mala pasada e seguir unha senda que é máis do mesmo. Os estereotipos marcados lévannos a escoller a certos autores ou autoras en detrimento doutros/as porque sabemos os temas que van tratar, pero por que seguimos a pensar que hai literatura de mulleres para mulleres e literatura de homes para todo o mundo? Un home non pode disfrutar lendo un libro dunha escritora? son todos os personaxes das novelas feitas por mulleres femininos?

Creo que hai que provocar o cambio... comecemos por nós mesmos!